Quarter Finals

جام جهانی به بازیهای نیمه نهایی رسیده، بازیها حساس تر، زیباتر ولی خب تعدادش کمتر شده. حساس ترین بازی برای من بازی آلمان – آرژانتین بود که داشتم سکته می زدم تا بالاخره آلمان صعود کرد. تیم آرژانتین بعد از آلمان محبوترین تیم برای منه، ولی خب متاسفانه خورده بودند به هم و من خب مثل یک حیوان با وفا طرفدار آلمان بودم!! اینقدر داد زدم سر گل آلمان که همسر گرامی می فرمودند انگار خودش گل زده. و یا دادهای که سر ضربات پنالتی زدم. همسر گرامی طرفدار اون یکی تیم بودند و کلی حرص خوردند از دست من و شلوغ بازیها. آلمانها توی تاریخشون تا حالا تو ضربات پنالتی نباختند جز یک بار توی فینال جام ملتهای اروپا به چکسلواکی. آرژانتین هم تا حالا تو ضربات پنالتی توی جام جهانی نباخته بود که این بار جلوی جو وحشتناک تماشاچیهای آلمانی و البته سد بزرگی به نام ینس لمان کم آوردند.



توی سه تا بازی دیگه یک چهارم نهایی هم تیمهایی که من پیش بینی کرده بودم و ترجیح می دادم صعود کردند. به خصوص پرتقال جلوی انگلیس که خب هر دو تایی پرتقالی بودیم. بعد از بازی بارون سیل آسایی گرفت و من sms زدم به برادرم و سه تا از دوستهای انگلیسی گرامی که آسمان دارد به حال تیمتان می گرید!!
بازی برزیل – فرانسه هم طرفدار فرانسه بودم خفن. پیش بینی کرده بودم که فرانسه می بره و همسر گرامی هی مسخره می کرد که عمرا و ....ولی من با بازی فرانسه جلوی اسپانیا فهمیدم که فرانسه دیر شروع کرده ولی با قدرت ادامه میده مثل ایتالیای 82 . زیدان هر کاری دلش خواست کرد جلوی این برزیلیها انواع و اقسام دریبلها و پاسهای کف پا، چرخشی، سر پا و...
انجام داد خلاصه با هر عضو!! بدنش که بگی پاس داد و رقصید!! حتی توی فینال 98 هم اینقدر موثر بازی نکرده بود. خلاصه فرانسه 1 – هیچ برد و ما هم نزدیک بود کتک بخوریم!!

ایتالیا هم تا اینجا به واسطه دفاع و دروازبان فوق العاده اش خوب اومده بالا. کاناوارو و بوفون از جون مایه میذارن. ولی خب خوردن به زمین سفت...یعنی آلمان...

بگذریم. دوست خوبم " دکتر محمد منصوری " ساکن واشینگتون دی سی، برای بازیهای جام جهانی رفته بوده آلمان. دو تا مقاله جالب راجع به بازیهای ایران و جام جهانی نوشته که خیلی جالبه. اولی راجع به اقتصاده...و دومی خاطرات مربوط به بازیها. یه مقاله هم هست که همکارشون نادر داوودی نوشته که اونهم قشنگه.