Sherlock Holmes - روزگار سبز

شنبه، مرداد ۱۲، ۱۳۸۱

گفت و گو: گفتم: - ” اين باغ ار گل سرخ بهاران بايدش؟...“; گفت: - ” صبري تا كران روزگاران بايدش.; تازيانه رعد و نيزه آذرخشان نيز هست، گر نسيم و بوسه هاي نرم باران بايدش.“; گفتم: - ” آن قربانيان پار، آن گلهاي سرخ؟...“; گفت: - ” آري...“; ناگهان گريه آرامش ربود،; وز پي خاموشي توفانيش; گفت: - ” اگر در سوگشان ابر شب خواهد گريست،هفت درياي جهان يك قطره باران بايدش.“; گفتمش: - ” خالي است شهر از عاشقان، وين جا نماند مرد راهي تا هواي كوي ياران بايدش.“; گفت: - ” چون روح بهاران آيد از اقصاي شهر، مردها جو شد ز خاك، آن سان كه از باران گياه،; و آنچه مي بايد كنون،; صبر مردان و دل اميدواران بايدش.“; دكتر شفيعي كدكني - تهران -1348