دچار دودلي شده ام. 6 ماه پيش يه جا براي كار فرم پذيرش پر كرده بودم.(توي اين 40 روز اخير 2-3 بار تماس گرفتن كه بيا) چون از جايي كه الان كار مي كنم خيلي راضي نبودم. الان هم البته راضي نيستم ولي خوب بهتر شده. حقوقم بيشتر شده. مرخصي ماهيانه بر قرار شده و... بخصوص اون موقع به خاطر اينكه به عزيز من گفته بودند كه از شركت بره و اونهم رفته بود. ( اگر هم نمي گفتند مي رفت چون چند روز بعدش دانشگاه قبول شد!!) حسابي شاكي بودم از دست شركت و رئيس و...از طرفي خوب اين جا جا افتادم ، صبحها تقريبا 9-10 و اگر شهرداري و... كار داشته باشم ديرتر ميام سر كار، كسي هم نميگه چرا؟!! خوب اينها آزاديهاي خوبيه. تعويض شغل هم استرس زيادي مياره. نمي دونم. همكارم ميگه برو حداقل باهاشون صحبت كن، شايد پيشنهادشون خوب باشه، حداقل نظرشون رو مي شنوي بعدا پشيمون نميشي و با يك دليل منطقي فوقش رد مي كني. امروز با مسوولشون صحبت كردم. شايد اول هفته بعد صحبت كنم. هر وقت ياد جريان وام توي شركت مي افتم و احساس توهين به شعورم(جمله معروف مايكل كورلئونه در فيلم پدرخوانده) بهم دست ميده مصمم مي شم براي رفتن. بهر حال........دو دلي خيلي بده!