پنجشنبه، خرداد ۰۱، ۱۳۸۲


الهه مرگ



فكر كنم، قبلا تو وبلاگم نوشته بودم كه يكي از كارگرها موقع نصب يكي از برجكهاي نقاله كه من طراحي كرده بودم، 16 متر سقوط كرده بود و فوت كرده بود. 2 مورد مرگ هم در مورد خود خطوط نقاله داشتيم. پارسال من يك سقف متحرك 72 متر مربعي، براي يكي از مجتمعهاي بزرگ ريخته‌گري كشور طرح كرده بودم. يكي از همكارها كه از ماموريت اونجا برگشته گفت كه يك كارگر موقع بازديد از سقف به پايين سقوط كرده و سرش خورده به شمشهاي فلزي پايين و مرده!! حالم گرفته شد. ظاهرا حالا براي تعمير و رنگ آميزي سقف اون رو با جرثقيل آوردن پايين و روي شمشها رو هم با ورق پوشوندند. مثل هميشه نوشداروي بعد از مرگ سهراب.همه اين مرگها بر اثر رعايت نكردن نكات كوچك و جزئي ايمني از قيبل بستن كمربند محافظ و ...است. من و همكارم كه خطوط نقاله رو طراحي كرده بود گفتيم كه حالا 2-2 شديم. ( در كمال سنگدلي). من مي‌گفتم چون نقاله‌ها توي برجكي كه من طراحي كردم بوده من جلوترم. بعد با خودم فكر كردم و ديدم كه چه آشغالهايي هستيم ما. ملت مردن و ما داريم كنتور مي‌اندازيم. خدا عاقبت ساختمون بعدي رو به خير بگذرونه.

هیچ نظری موجود نیست: