خانه‌اي روي آب

خب اولين سينماي سال 82 رو هم رفتيم. فيلم ” خانه‌اي روي آب “ ندتها بود كه منتظر نمايش اين فيلم بودم. كلكسيوني از هنرپيشگان برجسته. وبر نده جوايز متعدد از جشنواره. فيلم اول بهمن فرمان آرا ( بوي كافور ، عطر ياس ) رو قبلا ديده بودم و لذت كافي برده بودم. شروع فيلم براي من شوك بود. همين‌طور محو مونده بودم و مو بر تنم سيخ شده بود. يه شعر بسيار زيباي مولانا با صداي رسا و دلنشين احمد شاملو خوانده مي شد. (كه البته اون لحظه نمي‌دوستم كه شاملوئه). و بعد شروع فيلم، فيلم خيلي خوبي بود با بازي عالي هنرپيشه‌ها ، بخصوص رضا كيانيان و انتظامي و البته رويا نونهالي با يك نقش كوتاه 2-3 دقيقه‌اي كه مثل فيلم بوي كافور عالي بازي كرده بود. قسمتهايي كه رضا كيانينا با انتظامي (پدرش) توي اسايشگاه گپ مي‌زنند و كيانيان از گذشته و بچة گي صحبت مي‌كرد تلنگري بود به گذشته و من همون احساس رو داشتم و...چيزهايي كوچكي است كه جزئيه ولي اثرش هميشه توي ذهن آدم مي‌مونه. انتخاب هنرپيشه پسر بچه‌اي كه نقش حافظ قرآن رو هم بازي مي‌كرد بسيار عالي بود.متاسفانه فيلم به طور واضح سانسور شده بود و اين سانسور به خصوص در سكانس پاياني فيلمك رو خراب كرده بود و نا‌تمام. متاسفم كه فيلمي با دستمايه مذهبي و ديني هم اين‌طوري سانسور مي‌شه. به هر حال فيلم قبلي فرمان‌آرا رو من بيشتر دوست داشتم. ولي اين هم قشنگ بود. اشاره فيلم به رشوه گيري حراست فرودگاه و قتلهاي خودسرانه!! هم جالب بود. همچين اين مطلب كه آوردن مواد مخدر به ايران، زيره به كرمان بردن است.