يه مطلب زيبا از گابريل گارسيا ماركز به نقل از نشريه چلچراغ:
” هفتاد و پنج سال از تنهايي‌ام طي شده، اما هنوز در خيالم كودكي بيش نيستم. كودكي كه در كوچه باغهاي بوگوتا به دنبال بادبادك خود مي‌دود. هفتاد و پنج سال تنهايي‌ام در جست و جوي اين بادبادك گذشت و من همان كودكم. آيا تنهايي‌ام صد ساله خواهد شد...؟ “
هر چند من خودم هيچ وقت با داستانهاي ماركز نتونستم ارتباط بر قرار كنم. صد سال تنهايي و ژنرال در هزار توي خويش رو تا وسطهاش خوندم و ول كردم.
پنجشنبه، اسفند ۲۲، ۱۳۸۱
صد سال تنهايي
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر