جنگ خيلي كثيفه ولي پليدانه اعتراف ميكنم كه ديدن صحنههاي جنگي برام جالبه و حتي شايد بعضي وقتها لذت بخش. مثلا وقتي با موشك ليزري پل رو ميفرستن هوا جالبه يا وقتي با موشك ضد رادار ” هارم “ بشقاب رادار رو ميفرستن هوا. يا وقتي عراقيا به طرز عجيبي مقاومت ميكنند و يا هليكوپتر آمريكايي رو ميزنند، خب جالبه. توي اينم جنگ دو تا دشمن ما درگيرند و نميدونم از كدوم بيشتر بدم مياد. از عراقي كه 8 سال ملت و كشور ما رو به خاك و خون كشيد يا دشمن هميشگي و قلدر جهاني، آمريكا. شايد چون عراقيا ضعيفتر هستند كمي تمايلم به اونها باشه. ولي دوست دارم صدام تيكه تيكه بشه. دوست دارم تصوير جنازه سوختهشو ببينم كه دندوناش بيرون زده، به نشانه اينكه قبل از مرگ خيلي زجر كشيده. از طرفي دوست دارم جرج بوش تحت فشار افكارعمومي، بياد مثلا توي سي.ان.ان و اعتراف كنه نبايد اين جنگ رو شروع ميكرد و تلفات آمريكاييها بالا بوده و...خوبه كه كله خر قلدري مثل بوش با مخ بياد زمين. حيف اون بيل خوشتيپ نبود؟! به هر حال از همه اينها كه بگذريم. جنگ بسيار چيز كثيفيه. اونهم توي اين دوران. راستي حتما خبر دارين كه توي آبادان خودمون هم موشك فرود اومده. ولي خوشبختانه اتفاق خيلي بدي نيفتاده. خدا به خير بگذرونه.
شنبه، فروردین ۰۲، ۱۳۸۲
H A R M (High anti radition missle) *
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر